Ρωτήσατε την οδοντίατρο Archives | PerioExperts.gr

Ο πόνος στο δόντι είναι ένα συνηθισμένο σύμπτωμα που εκδηλώνεται τις περισσότερες φορές όταν υπάρχει πρόβλημα οδοντικής αιτιολογίας, εντούτοις και τα περιοδοντικά προβλήματα ενδέχεται σπανιότερα να εκδηλώνουν συμπτωματολογία από τα δόντια.

Όταν πονάει το δόντι μπορεί να «φταίει» μια στιγμιαία κατάσταση που παρέρχεται και είναι άνευ σημασίας, ωστόσο, μπορεί και να σχετίζεται με σοβαρότερες παθολογές που χρήζουν διάγνωσης και θεραπείας.

Δείτε παρακάτω όσα χρειάζεται να γνωρίζετε όταν εντοπίζεται πόνος στο δόντι και πότε χρειάζεται να απευθυνθείτε στον οδοντίατρο προκειμένου να βρείτε την πλέον κατάλληλη λύση για το πρόβλημα που αντιμετωπίζετε.

Πόνος στο δόντι – οι διαβαθμίσεις και οι συχνότερες αιτίες

Ο πόνος στο δόντι εμφανίζεται με ποικίλες μορφές και χαρακτηρίζεται από την ένταση, τη διάρκεια και την έκταση που καταλαμβάνει.

Διακρίνεται ως προς την ένταση σε οξύ και αμβλύ, ως προς τη διάρκεια σε συνεχή ή διακεκομμένο και περιστασιακό, ενώ ως προς την έκταση μπορεί να είναι γενικευμένος και διάχυτος, εντοπισμένος αλλά και αντανακλαστικός.

Οξύς πόνος

Ο οξύς πόνος είναι συχνά μικρής διάρκειας. Διατηρείται έντονος για κάποια λεπτά εως και μερικά λίγα δευτερόλεπτα. Είναι πολύ δυνατός και διαξιφιστικός όσο υφίσταται το ερέθισμα που τον προκαλεί και σταδιακά η έντασή του ελατώνεται.

Ο οξύς πόνος διάρκειας κάποιων λεπτών ο οποίος στην πορεία παρέρχεται, συνδέεται συνήθως με προβλήματα που δεν θεωρούνται επείγοντα, όπως: μικρές τερηδονικές βλάβες, υφίζηση ούλων φθαρμένα παλιά σφραγίσματα και προσθετικές εργασίες που χρειάζονται αντικατάσταση, αλλά και μικρές επιφανειακές ρωγμές της οδοντικής ουσίας. Πυροδοτείται από το ερέθισμα και παρέρχεται λίγο μετά την πάροδο αυτού.

Οξύς και μικρότερης ακόμη έντασης πόνος που εκλύεται από ερεθίσματα όπως η κατανάλωση ζεστών, κρύων, γλυκών, ξινών σκευασμάτων αλλά και μηχανικού ερεθισμού όπως κατά την διάρκεια της διενέργειας της καθημερινής υγιεινής της στοματικής κοιλότητας, σχετίζεται συνήθως με απογυμνωμένη και εκτεθειμένη ριζική επιφάνεια στη στοματική κοιλότητα.

Ο οξύς πόνος μεγαλύτερης διάρκειας και βασανιστικός, ο οποίος πυροδοτείται από ερέθισμα κατά τη διάρκεια της μάσησης αλλά και αυτόματα, μπορεί να αφορά σε κάποια οδοντική ή περιοδοντική νόσο ή βλάβη, γι αυτό η αντιμετώπισή του εξαρτάται από τα ευρήματα του οδοντιάτρου μετά από την κλινική και ακτινολογική εξέταση της περιοχής.

Μπορεί ο πόνος κατά τη μάσηση να οφείλεται σε τερηδόνα ενός ή περισσότερων δοντιών, σε κάταγμα δοντιού, σε οξεία ή χρόνια φλεγμονή του πολφού πολφίτιδα ή χρόνια περιακρορριζική φλεγμονή, απόστημα οδοντικής, περιοδοντικής ή συνδυαστικής αιτιολογίας, εκφυλιστικές βλάβες των οδοντικών ή περιοδοντικών ιστών, σε τραύμα από τη σύγκλειση, κ.α

Αν συμβαίνει να νιώθετε οξύ πόνο μικρής ή μεγαλύτερης διάρκειας, ακόμα και αν προκαλείται αμέσως μετά από συγκεκριμένο ερέθισμα, είναι απαραίτητο να συμβουλευτείτε τον οδοντίατρό σας προκειμένου να σας καθοδηγήσει για το πώς να ανακουφιστείτε και πως να τον αντιμετωπίσετε.

Ο οξύς στιγμιαίος πόνος που σχετίζεται με πρόβλημα οδοντογενούς αιτιολογίας είναι πιθανό να οδηγήσει σε συνεχή πονόδοντο εφόσον δεν αντιμετωπιστεί εγκαίρως.

Βύθιος/ήπιος πόνος

Θα μπορούσε κανείς να τον χαρακτηρίσει και ως μια συνεχή ανεκτή ενόχληση!

Παρ’ όλο που πρόκειται για ένα ανεκτό σύμπτωμα, θα μπορούσε να είναι και το μοναδικό σύμπτωμα της σημαντικότατης παθολογίας των ιστών γύρω από τα δόντια ή τα εμφυτεύματα, που λέγεται περιοδοντίτιδα και περιεμφυτευματίτιδα αντίστοιχα. Τα περιοδοντικά και περιεμφυτευματικά νοσήματα αν και χωρίς σημαντικό πόνο, στην εξέλιξή τους οδηγούν σε απώλεια δοντιών και εμφυτευμάτων, γι αυτό και η έγκαιρη και ολοκληρωμένη αντιμετώπισή τους καθίσταται επιτακτική. Αυτός ο βύθιος, ήπιος, ανεκτός πόνος ενδέχεται να συνοδεύεται από μικρότερη ή μεγαλύτερη αιμορραγία των ούλων, οίδημα στα ούλα, κινητικότητα δοντιών και εμφυτευμάτων και κακοσμία.

Χρειάζεταί άμεση εκτίμηση από οδοντίατρο ή εξειδικευμένο περιοδοντολόγο, κλινική και ακτινολογική, κατά προτίμηση πριν αρχίσουν να κουνιούνται τα δόντια ή ακόμη χειρότερα τα εμφυτεύματα.

Χρειάζεται επίσης και άμεση θεραπεία, ειδικά αν πρόκειται για εμφυτεύματα, καθώς σε αυτή την περίπτωση η αμεσότητα και η αποτελεσματικότητα της θεραπείας μπορεί να είναι καίρια για την διατήρηση των δοντιών και των εμφυτευμάτων στον φραγμό.

Συνεχής πόνος

Η οδοντίατρος – περιοδοντολόγος Ειρήνη Γεωργίου, καλεσμένη στην εκπομπή «Οδηγός καλής ζωής» του Alpha […]

Κακοσμία του στόματος ονομάζεται η δυσάρεστη οσμή που διαπιστώνεται από την αναπνοή ενός συνανθρώπου μας και η οποία συχνά οδηγεί σε δυσάρεστα σχόλια από τρίτους, κοινωνικό αποκλεισμό και ανάπτυξη αρνητικής ψυχολογίας από τον πάσχοντα. Σε κάποιες κοινωνίες αφορά ακόμη και το 50% του πληθυσμού, ενώ είναι ιδιαίτερα σημαντικό ότι το πρόβλημα σε 9 στους 10 πάσχοντες, οφείλεται σε αίτια που σχετίζονται με την υγεία της στοματικής τους κοιλότητας….

Η κακοσμία διακρίνεται σε αληθινή κακοσμία (η οποία μπορεί να είναι είτε φυσιολογική, είτε παθολογική), σε ψευδοκακοσμία και σε κακοσμιοφοβία.

Η αληθινή κακοσμία είναι αυτή που διακρίνεται όχι μόνο από τον πάσχοντα αλλά και από τον περίγυρό του. Μπορεί εύκολα να διαπιστωθεί και από τον οδοντίατρο και  εμφανίζεται άλλοτε περιστασιακά και άλλοτε μόνιμα.

Ψευδοκακοσμία καλείται η κατάσταση όπου ο ασθενής πιστεύει ότι έχει κακοσμία, ωστόσο ο οδοντίατρος δεν μπορεί να το επιβεβαιώσει με αντικειμενικά κριτήρια.

Κακοσμιοφοβία, είναι η κατάσταση κατά την οποία ο ασθενής που έπασχε από αληθινή κακοσμία εξακολουθεί να πιστεύει ότι το πρόβλημά του υφίσταται ενώ αυτό έχει θεραπευθεί επιτυχώς, όπως επίσης και η περίπτωση κατά την οποία ο ασθενής που έπασχε από ψευδοκακοσμία μετά από placebo θεραπεία εξακολουθεί να νομίζει ότι πάσχει. Σε αυτές τις περιπτώσεις τα αίτια είναι κυρίως ψυχολογικά και η θεραπεία είναι αντικείμενο άλλης ιατρικής ειδικότητας.

Η προσωρινή κακοσμία θεωρείται φυσιολογική ή αναμενόμενη, διότι δεν είναι αποτέλεσμα παθολογίας, αλλά συνήθως σχετίζεται με την πρόσληψη συγκεκριμένων τροφών (σκόρδο, κρεμμύδι, κ.α.), με συνήθειες όπως λόγου χάρη το κάπνισμα, αλλά και από την συσσώρευση επιχρίσματος στο πίσω μέρος της ράχης της γλώσσας και υπολειμμάτων τροφής στα μεσοδόντια διαστήματα ή κάτω από προσθετικές.

Η παθολογική κακοσμία μπορεί να είναι άλλοτε εξωστοματικής  και άλλοτε ενδοστοματικής προέλευσης.

Στην πρώτη περίπτωση τα αίτια αναζητούνται σε προβλήματα που σχετίζονται με τον ρινοφάρυγγα και το ανώτερο και κατώτερο αναπνευστικό σύστημα και αποτελούν αντικείμενο ωτορινολαρυγγολόγων και πνευμονολόγων, με το γαστρεντερικό σύστημα και αποτελούν αντικείμενο γαστρεντερολόγου ή/και χειρουργού, με συστηματικά νοσήματα όπως λόγου χάρη η ηπατική ή νεφρική ανεπάρκεια, η κίρρωση του ήπατος, ο σακχαρώδης διαβήτης, μεταβολικές διαταραχές, ακόμη και κάποιες μορφές καρκίνου. Μπορεί επίσης να είναι αποτέλεσμα της χρόνιας λήψης συγκεκριμένων φαρμακευτικών σκευασμάτων, αλλά και κακής διατροφής οπότε τη λύση δίνει ένας διατροφολόγος.

Τα ενδοστοματικά αίτια της παθολογικής κακοσμίας έχουν άμεση συσχέτιση με το συνολικό μικροβιακό φορτίο αυτής, τη στοματική υγιεινή και την στοματική υγεία. Πιο συγκεκριμένα, μπορεί να είναι αποτέλεσμα συσσώρευσης λευκού επιχρίσματος στη γλώσσα, ύπαρξης ενεργών περιοδοντικών νοσημάτων (ουλίτιδα, περιοδοντίτιδα, αποστήματα και ελκονεκρωτικές νόσοι του περιοδοντίου). Μπορεί επίσης να οφείλεται σε αθεράπευτες  βαθιές τερηδόνες, ξηροστομία, παραμονή υπολειμμάτων τροφών κάτω από προσθετικές αποκαταστάσεις και σε πλημμελή στοματική υγιεινή και φροντίδα. Το επίχρισμα ευθύνεται για κακοσμία σε ποσοστό περίπου 40%, ενώ τα περιοδοντικά νοσήματα σε ποσοστό περίπου 15%. Συγκεκριμένα μικρόβια της στοματικής κοιλότητας τα οποία σχετίζονται τόσο με το επίχρισμα της γλώσσας όσο και με τα περιοδοντικά νοσήματα, μεταβολίζουν τα ποικίλα μεταβολικά υποστρώματα της στοματικής κοιλότητας και παράγουν κάκοσμες πτητικές ουσίες, όπως θειούχες ενώσεις, πολυαμίνες, ινδόλες, λιπαρά οξέα κ.α.

Η διάγνωση της κακοσμίας τίθεται μετά από λεπτομερή λήψη και αξιολόγηση ιατρικού και οδοντιατρικού ιστορικού, κλινική εξέταση της στοματικής κοιλότητας, των δοντιών, του περιοδοντίου και της γλώσσας για την ύπαρξη λευκωπού επιχρίσματος, και την οργανοληπτική εξέταση, με ιδία αξιολόγηση και διαπίστωση από τον οδοντίατρο της εν λόγω κακοσμίας. Ενδιαφέρον είναι ότι στην περίπτωση που πρόκειται για κακοσμία ενδοστοματικής προέλευσης αυτή διαπιστώνεται μόνο όταν ο ασθενής εκπνέει από το στόμα. Αντίθετα,  όταν πρόκειται για εξωστοματικής προέλευσης κακοσμία, αυτή διαπιστώνεται και όταν ο ασθενής εκπνέει από τη μύτη.

Η θεραπεία της κακοσμίας ενδοστοματικής προέλευσης σχετίζεται άμεσα με την αντιμετώπιση της αιτίας που την προκαλεί. Πιο συγκεκριμένα μπορεί να σχετίζεται με αλλαγή των διατροφικών συνηθειών αλλά και με την βελτίωση ή και τελειοποίηση της στοματικής υγιεινής, την καθημερινή και αποτελεσματική απομάκρυνση του επιχρίσματος της γλώσσας, την θεραπεία των περιοδοντικών νοσημάτων που αποδεδειγμένα συμμετέχουν στο πρόβλημα, την αποκατάσταση των τερηδόνων, την αντικατάσταση κακότεχνων προσθετικών αποκαταστάσεων… Συμπληρωματικά μπορούν να δοθούν και ουσίες που καταπολεμούν την δράση των πτητικών θειούχων ενώσεων που παράγουν τα μικρόβια, όπως οδοντόκρεμες, στοματικά διαλύματα, σπρέι, τσίχλες κ.α.

Η ΚΑΚΟΣΜΙΑ ΣΕ ΑΡΙΘΜΟΥΣ

– 20-30% του πληθυσμού ανησυχεί ότι πιθανόν να πάσχει από κακοσμία
– 9 στις 10 περιπτώσεις πασχόντων από κακοσμία οφείλονται σε ενδοστοματικά αίτια
– ο πληθυσμός ηλικίας κάτω των 20 ετών πάσχει από κακοσμία του στόματος σε ποσοστό περίπου 15%
– ο πληθυσμός ηλικίας άνω των 60 ετών πάσχει από κακοσμία του στόματος σε ποσοστό περίπου 30%
– οι ασθενείς με περιοδοντίτιδα παρουσιάζουν επίχρισμα στη ράχη της γλώσσας που σχετίζεται με κακοσμία 6 φορές συχνότερα σε σύγκριση με τους μη περιοδοντικούς ασθενείς
– 20 […]

Η πέτρα των δοντιών είναι αυτό που επιστημονικά αντιστοιχεί στον όρο «τρυγία».

Λέγοντας τρυγία, αναφερόμαστε στις σκληρές, ενασβεστιωμένες εναποθέσεις, πάνω στις επιφάνειες των δοντιών, καθώς επίσης και στις προσθετικές εργασίες (εμφράξεις, στεφάνες, γέφυρες, εμφυτεύματα και επιεμφυτευματικές αποκαταστάσεις).

Αναφερόμενοι στην τρυγία την προσκολλημένη γύρω από τις οδοντικές επιφάνειες, μπορούμε να την διακρίνουμε ανάλογα με την εντόπισή της σε δύο επιμέρους κατηγορίες:

α) Την υπερουλική τρυγία που εντοπίζεται πάνω από την παρυφή των ούλων και η οποία μπορεί να εκτείνεται σε περιορισμένη ή περισσότερο γενικευμένη επιφάνεια των εκτεθειμένων στο στόμα επιφανειών των δοντιών. Αυτή η τρυγία απομακρύνεται με μια διαδικασία που διενεργείται από τον οδοντίατρο, ονομάζεται «αποτρύγωση» και είναι αυτό που οδοντιατρικός ασθενής συνήθως αποκαλλεί «καθαρισμό δοντιών».

β)Υπάρχει επίσης και η υποουλική τρυγία, η οποία επεκτείνεται από την παρυφή των ούλων, μέσα στην ουλοδοντική σχισμή ή στον περιοδοντικό θύλακο. Είναι σχεδόν απίθανο να ανιχνευθεί περιοδοντικός θύλακος, χωρίς υποουλική τρυγία, ακόμη κι αν η τελευταία δεν είναι κλινικά ανιχνεύσιμη και ανιχνεύεται μόνο σε μικροσκοπικό επίπεδο. Κλινικά, είναι πιο σκληρή, περισσότερο σκουρόχρωμη και απομακρύνεται με μια διαδικασία που επιστημονικά ονομάζεται ριζική απόξεση, και που ο οδοντιατρικός ασθενής την περιγράφει ως «βαθύ καθαρισμό». Επιτελείται εξίσου αποτελεσματικά τόσο με εργαλεία χειρός, καθώς επίσης και με συσκευές υπερήχων. Ωστόσο όμως, η ριζική απόξεση που διεκπεραιώνεται με συσκευές υπερήχων είναι λιγότερο δυσάρεστη για τον ασθενή, λιγότερο τραυματική για τους περιοδοντικόυς ιστούς, περισσότερο ανώδυνη, ταχύτερη και συχνά πληρέστερη!

Από τι αποτελείται και πώς σχηματίζεται η πέτρα – τρυγία;

Η πέτρα – τρυγία ως προς τη σύστασή της αποτελείται από ένα ανόργανο μέρος το οποίο κατέχει το 70-90% της μάζας της και περιλαμβάνει κατά βάση ασβέστιο, φώσφορο, μαγνήσιο, διτανθρακικά και άλλα ιχνοστοιχία σε κρυσταλική μορφή ποικίλου μεγέθους. Ωστόσο όμως περικλείει και ένα οργανικό μέρος, το οποίο αποτελείται από γλυκοπρωτείνες, νεκρά επιθηλιακά κύτταρα, λευκοκύτταρα και μικροοργανισμούς, και το οποίο κατά 50-60% αποτελείται από πρωτείνες, και το υπόλοιπο από υδατάνθρακες και λιπίδια.

Σχηματίζεται από την οδοντική μικροβιακή πλάκα που εναποτίθεται πάνω στην επιφάνεια των δοντιών και όχι μόνο, και η οποία σταδιακά ενασβεστιώνεται. Η ενασβεστίωση ξεκινά κατά μέσο όρο 6 ώρες μετά την εναπόθεση της μικροβιακής πλάκας και ολοκληρώνεται σε περίπου δύο εβδομάδες. Αν η στοματική υγιεινή δεν είναι αρκετά αποτελεσματική ώστε να απομακρύνει την πλάκα ή ακόμη και την τρυγία στα αρχικά στάδια ενασβεστίωσης αυτής, σταδιακά αυξάνει το πάχος της μέχρι ένα μέγιστο επίπεδο που επιτυγχάνεται σε βάθος χρόνου περίπου 6 μήνες και κατόπιν διατηρείται σταθερό λόγω της μηχανικής αποτριβής. Η ταχύτητα-ρυθμός εναπόθεσης της υπερουλικής τρυγίας εξαρτάται από την αποτελεσματικότητα της στοματικής υγιεινής του πληθυσμού, την ποσότητα, την σύσταση και την ρευστότητα του εκκρινόμενου σάλιου, τη χρήση χημικών ουσιών που εμποδίζουν ή διευκολύνουν το σχηματισμό της, καθώς και τις διατροφικές συνήθειες του πληθυσμού. Ως εκ τούτου, η τρυγία φαίνεται να σχηματίζεται ταχύτερα στους άνδρες παρά στις γυναίκες, περισσότερο στην ασιατική φυλή, ενώ οι υπερουλικές εναποθέσεις είναι εντονότερες στις επιφάνειες δοντιών αντίστοιχα με τους εκφορητικός πόρους μεγάλων σιαλογόνων αδένων.

Γιατί και πως σχετίζεται η τρυγία με νόσους και βλάβες των περιοδοντικών ιστών;

Η τρυγία καθεαυτή, δεν προκαλεί περιοδοντική νόσο, και οποιαδήποτε συσχέτισή της με την ουλίτιδα και την περιοδοντίτιδα γίνεται μόνο μέσω της οδοντικής μικροβιακής πλάκας που την περιβάλλει. Για να γίνουμε πιο συγκεκριμένοι, είναι πλέον παγιωμένη γνώση οτι η κύρια αιτία της περιοδοντικής νόσου είναι η οδοντική μικροβιακή πλάκα. Επειδή όμως, η τρυγία – πέτρα όπου κι αν αυτή εντοπίζεται καλύπτεται από μαλακές εναποθέσεις, δηλαδή οδοντική μικροβιακή πλάκα, έμμεσα, μέσω των περιοδοντοπαθογόνων μικροβίων και των ενδοτοξινών τους -που ανιχνεύονται στην μικροβιακή πλάκα- συντηρεί και επιβαρύνει την φλεγμονή των περιοδοντικών ιστών. Ουσιαστικά λοιπόν η τρυγία δεν είναι αιτιολογικός, αλλά συνεργός επιβαρυντικός παράγοντας στην εγκατάσταση, την διατήρηση και την εξέλιξη της χρόνιας φλεγμονής, λόγω κατακράτησης οδοντικής πλάκας επί της επιφάνειας αυτής, καθώς ταυτόχρονα έχει στενή και σταθερή σχέση με τους υπερκείμενους και υποκείμενους περιοδοντικός ιστόυς. Επιβεβαίωση επ΄αυτού αποτελούν ποικίλες κλινικές παρατηρήσεις, επιδημιολογικές μελέτες και πειράματα, τα οποία δείξανε οτι η παρουσία υπερουλικής τρυγίας σε άτομα με σχολαστική στοματική υγιεινή δεν οδηγεί σε ανάπτυξη ουλίτιδας.

Σε θεραπευτικό λοιπόν επίπεδο, η ως άνω παρατήρηση μεταφράζεται ως εξής: Απαραίτητη προυπόθεση για την πλήρη και επιτυχημένη περιοδοντική θεραπεία, είναι σε αρχικό στάδιο η κατά το δυνατόν πληρέστερη απομάκρυνση τόσο της υπερουλικής όσο και της υποουλικής τρυγίας. Αυτό είναι μια θεραπευτική διαδικασία που διενεργείται από τον οδοντίατρο και τον περιοδοντολόγο. Κατόπιν ενδέχεται να ακολουθήσουν και άλλου είδους θεραπευτικές παρεμβάσεις (π.χ εφαρμογές laser […]

Γονιδιακός έλεγχος της πιθανής προδιάθεσης για την εκδήλωση περιοδοντικών και περιεμφυτευματικών νοσημάτων

Διερευνήστε τώρα, και στην Ελλάδα την απάντηση του ανοσοποιητικού σας συστήματος στη φλεγμονή των περιοδοντικών ιστών:

– Ανώδυνα

– Αξιόπιστα

– Αποτελεσματικά

Με ένα απλό γονιδιακό test, που πραγματοποιείται στο ιατρείο της Περιοδοντολόγου Ειρήνης Γεωργίου – Αγιομαμίτη.

Πώς γίνεται;

Με ένα στυλεό λαμβάνονται κύτταρα από την παρειά του ασθενή, στέλνονται στο εργαστήριο και σε λιγότερο από μια εβδομάδα έχουμε την απάντηση του γονιδιακού προφίλ των ασθενών μας, που μας δίνει εξαιρετικά σημαντικές πληροφορίες σχετικά με την γονιδιακή προδιάθεσή του για φλεγμονώδεις εκδηλώσεις στους περιοδοντικούς και περιεμφυτευματικούς ιστούς.

Γιατί να κάνω τον έλεγχο του πολυμορφισμού του γονιδίου της IL-1;

Το γονιδιακό test για τον πολυμορφισμό του γονιδίου της IL-1, καταγράφει την γενετική προδιάθεση του εκάστοτε ασθενή για ανάπτυξη φλεγμονής των περιοδοντικών και περιεμφυτευματικών ιστών καθώς και για την εξέλιξη αυτής.

Είναι εξαιρετικά σημαντικός έλεγχος που μας υποδεικνύει με αξιόπιστο τρόπο, την μορφή της εξατομικευμένης θεραπείας που θα πρέπει να προσαρμόσουμε ως ιατροί στις ιδιαίτερες ανάγκες των ασθενών μας. Για να γίνουμε πιο συγκεκριμένοι, γνωρίζοντας τον πολυμορφισμό αυτού του γονιδίου, οι ασθενείς κατατάσσονται σε κάποια κατηγορία (από τις τέσσερις που υπάρχουν) ρίσκου για την ανάπτυξη φλεγμονής, βάση της οποίας προσαρμόζονται:

1. Η επιθετικότητα της θεραπείας που θα πρέπει να εφαρμόσει ο θεράποντας

2. Η συχνότητα και η αυστηρότητα του προγράμματος της μεταθεραπευτικής παρακολούθησης που προτείνεται να ακολουθηθεί μετά τη θεραπεία

Λαμβάνονται ακόμη πληροφορίες σχετικά με:

1. Την πιθανότητα να υποτροπιάσει μια περιοδοντική/περιεμφυτευματική θεραπεία

2. Τη σοβαρότητα και τον επαγγελματισμό που θα πρέπει να καταδείξει ο θεράποντας κατά την κατάρτιση ενός σχεδίου θεραπείας με εμφυτεύματα, και πιο συγκεκριμένα, σε τεχνικές λεπτομέρειες που σχετίζονται με:

– Τον τύπο και την επιφάνεια των εμφυτευμάτων επιλογής

– Τον αριθμό των εμφυτευμάτων που θα τοποθετηθούν

– Τις πιθανές αναπλαστικές τεχνικές που θα εφαρμοστούν

– Τα αναπλαστικά υλικά που θα χρησιμοποιηθούν

– Το πρόγραμμα διατήρησης υγείας περιεμφυτευματικών ιστών που οφείλουμε να συστήσουμε σαν θεράποντες ιατροί και να ακολουθήσουμε ως ασθενείς

– Τις ενδεικνυόμενες θεραπευτικές τεχνικές για την αντιμετώπιση περιεμφυτευματικών νοσημάτων

– Την σημαντικότητα-επιτακτικότητα να ελεγχθούν άλλοι εξωγενείς επιβαρυντικοί της περιοδοντικής/περιεμφυτευματικής νόσου παράγοντες, όπως π.χ. Κάπνισμα, Σακχαρώδης διαβήτης, πλημελής Στοματική Υγιεινή, stress, συνέπεια στο πρόγραμμα διατήρησης της υγείας και του θεραπευτικού αποτελέσματος των περιοδοντικών και περιεμφυτευματικών ιστών (recall system […]

Άφθες ονομάζονται οι επώδυνες, άλλοτε άλλου μεγέθους, εξελκωμένες βλάβες του βλεννογόνου της στοματικής κοιλότητας (χείλια, παρειές, υπερώα, γλώσσα), οι οποίες υποτροπιάζουν τακτικά.

Είναι συχνά εμφανιζόμενες βλάβες καθώς απαντούν σε ποσοστό 15-30% του πληθυσμού και δείχνουν προτίμηση στις νεαρές γυναίκες.

Οι άφθες είναι από τις συχνότερες νόσους του βλεννογόνου του στόματος και ως νοσολογική οντότητα είχαν παρατηρηθεί από την εποχή του Ιπποκράτη.

Η αιτιολογία τους ακόμη παραμένει άγνωστη.

Για την εμφάνισή τους ενοχοποιούνται διάφοροι παράγοντες, εκ των οποίων:

Η γενετική προδιάθεση
Κάποιοι ιοί και βακτήρια
Το ανοσολογικό σύστημα και η ομαλή ή μη λειτουργία του
Γενικά νοσήματα

Παράγοντες οι οποίοι θα μπορούσαν να θεωρηθούν εκλυτικοί για να εμφανιστεί άφθα στη στοματική κοιλότητα είναι:

η αλλεργική προδιάθεση και η αλλεργία σε κάποια τροφή ή φάρμακο
η έλλειψη σιδήρου, βιταμίνης Β12, φυλλικού οξέος, ιχνοστοιχείων και οι στερητικές γενικότερα καταστάσεις
οι ορμονικές διαταραχές και διακυμάνσεις
το stress
το τραύμα, κ.α

Οι άφθες συνήθως είναι μικρές (μεγέθους μερικών χιλιοστών) ή σπανιότερα μεγαλύτερες (μεγέθους μερικών εκατοστών), μεμονωμένες ή συρρέουσες βλάβες και ενδέχεται να υποτροπιάζουν σε χρονοδιαγράμματα που κυμαίνονται από 2-3 μήνες έως και 1-3 χρόνια.

Η βλάβη και κατ’ επέκταση η συμπτωματολογία στη στοματική κοιλότητα, παραμένουν 1-2 εβδομάδες (σπάνια περισσότερο) και μπορεί να είναι εξαιρετικά επώδυνη και ενοχλητική.

Συνήθως αποδράμουν χωρίς να αφήνουν ουλές στους υποκείμενους μαλακούς ιστούς, αν και σε κάποιες περιπτώσεις μεγάλου μεγέθους βλαβών αυτό δεν ισχύει.

Η διάγνωση γίνεται αποκλειστικά και μόνο με την κλινική εξέταση.

Περαιτέρω εργαστηριακές εξετάσεις ενδέχεται να ζητηθούν για να διερευνηθεί η πιθανότητα οι αφθώδεις αυτές βλάβες της στοματικής κοιλότητας, να είναι συνοδό σύμπτωμα κάποιου γενετικού συνδρόμου ή κάποιου γενικού νοσήματος.

Η αποτελεσματική αιτιολογική αντιμετώπιση των αφθών ακόμη δεν υπάρχει και είναι υπό διερεύνηση.

Κάθε θεραπευτική παρέμβαση έχει στόχο την κατά το δυνατόν αποτελεσματικότερη αντιμετώπιση της συμπτωματολογίας, τον περιορισμό του πόνου, την ελάττωση της διάρκειας της βλάβης, και τον περιορισμό των υποτροπών αυτής.

Συνήθως πρόκειται για βερνίκια, αλοιφές ή gel […]

Η εξαγωγή δοντιού δεν είναι πάντα εύκολη υπόθεση…

Πέραν της αντικειμενικής δυσκολίας που μπορεί να υπάρχει σε κλινικό επίπεδο, κάποιες φορές, ψυχολογικοί λόγοι κάνουν την όλη διαδικασία ακόμη πιο δύσκολη!

Ωστόσο υπάρχουν κάποιες μικρές λεπτομέρειες που αν τις γνωρίζουμε, μπορούμε να εκλογικεύσουμε την όλη διαδικασία και να γίνει η θεραπεία μας απλούστερη!

Οι συνηθέστεροι λόγοι για τους οποίους μπορεί ένα δόντι να οδηγηθεί σε εξαγωγή είναι άλλοτε αντικειμενικοί και σχετίζονται με μια υπαρκτή παθολογία των οδοντικών ή περιοδοντικών ιστών και άλλοτε, λόγοι σκοπιμότητας, που σχετίζονται με το σχέδιο της προσθετικής αποκατάστασης του φραγμού, με ένα σχέδιο ορθοδοντικής θεραπείας, κ.α. :

Εκτεταμένη τερηδόνα

Κάταγμα δοντιού

Παραμελημένο απόστημα ενδοδοντικής ή περιοδοντικής αιτιολογίας

Ενδοδοντικοί λόγοι (εκτεταμένη ή παραμελημένη ενδοδοντική βλάβη)

Περιοδοντικοί λόγοι (εκτεταμένη καταστροφή των περιοδοντικών ιστών)

Προσθετικοί λόγοι (Σχέδιο προσθετικής αποκατάστασης του φραγμού)

Ορθοδοντικοί λόγοι (Σχέδιο ορθοδοντικής αποκατάστασης του φραγμού)

Σύγκλειση των οδοντικών φραγμών μεταξύ τους

Τραύμα στην περιοχή του προσώπου

Παθολογία του οστού των γνάθων (κύστεις, όγκοι κ.α)

Έγκλειστα δόντια

Σωφρονιστήρες

Υπεράριθμα δόντια ή δόντια με μορφολογικές αποκλίσεις

Γενική υγεία και φαρμακευτική αγωγή

Ιατρογενείς και άλλοι παράγοντες…

Η βασική πληροφορία που πρέπει όλοι να γνωρίζουμε είναι ότι οι εξαγωγές των δοντιών είναι ανώδυνες.

Γίνονται με τοπική αναισθησία, αρκετά βαθιά, έτσι ώστε ο ασθενής να μην αισθάνεται καθόλου πόνο κατά την εξαγωγή.

Οι εξαγωγές των δοντιών είναι στην πλειοψηφία τους εύκολες.

Ξεχάστε μαρτυρίες ή παλαιότερες προσωπικές εμπειρίες που με μια οδοντάγρα τραβούσε ο οδοντίατρος επί ώρες ένα δόντι μέχρι αυτό να εξαχθεί… αν δεν έσπαγε κάποιο ακρορρίζιο μέσα στο οστούν της γνάθου…

Ο «σύγχρονος εξοπλισμός» ενός «σύγχρονου οδοντιατρείου» και η εκπαίδευση και η εμπειρία ενός «σύγχρονου οδοντιάτρου», επιτρέπουν εκτός απροόπτου πάντα, μια εξαγωγή να ολοκληρωθεί εντός ολίγων λεπτών, ατραυματικά, ανώδυνα και σχεδόν αναίμακτα!!!

Ο μετεγχειρητικός πόνος, το πιθανό οίδημα και η αιμορραγία μπορούν να είναι περιορισμένα έως και ανύπαρκτα, χορηγώντας την ενδεικνυόμενη για κάθε ασθενή φαρμακευτική αγωγή.

Συχνότατα πάνω από το μετεξακτικό φατνίο τοποθετούνται ράμματα τα οποία καθιστούν την επούλωση ταχύτερη και τις πιθανές επιπλοκές ελάχιστες, ενώ η μετεγχειρητική αιμορραγία περιορίζεται με την χρήση κατάλληλων αιμοστατικών παραγόντων που δεν παρεμποδίζουν τον μηχανισμό της επούλωσης.

Πολύ συχνά μια εξαγωγή δοντιού μπορεί να συνδυάζεται με ταυτόχρονη ανάπλαση οστού ή μαλακών ιστών στην περιοχή.

Κάτι τέτοιο προτείνεται και γίνεται προκειμένου να εξασφαλίσουμε επάρκεια ιστών για την ολοκλήρωση του σχεδίου προσθετικής αποκατάστασης που θα ακολουθήσει στην περιοχή (με ή χωρίς οδοντικά εμφυτεύματα).

Σχετικά με τις εξαγωγές δοντιών που γίνονται στην πρόσθια αισθητική ζώνη, όταν αυτές γίνονται προγραμματισμένα, λαμβάνεται μέριμνα ώστε οι ασθενείς να μην μένουν καθόλου χωρίς δόντια!

Κατασκευάζεται εκ των προτέρων μια μεταβατική αποκατάσταση η οποία τοποθετείται στην περιοχή της εξαγωγής αμέσως μετά την ολοκλήρωση αυτής αποκαθιστώντας άμεσα την αισθητική και την λειτουργία.

Εξαγωγή δοντιού: πότε συστήνεται να γίνεται

Συζητώντας για προγραμματισμένες εξαγωγές θα θέλαμε να συμβουλεύσουμε πως όταν γνωρίζουμε ότι κάποιο δόντι στο φραγμό μας πρέπει να εξαχθεί, καλό είναι να το δρομολογούμε χωρίς να περιμένουμε απαραίτητα να δώσει συμπτωματολογία, δηλαδή να πονέσει ή να αναπτύξει απόστημα.

Ελαττώνουμε έτσι κατά πολύ τις πιθανότητες να ταλαιπωρηθούμε την πλέον ακατάλληλη χρονική στιγμή, λόγου χάρη σε μια κοινωνική εκδήλωση, στις διακοπές μας ή την «παραμονή των Χριστουγέννων»…

Ελαττώνουμε όμως και τις πιθανότητες η εξαγωγή του δοντιού μας να εξελιχθεί σε μια διαδικασία τεχνικά δύσκολη και απρόβλεπτη, με μετεγχειρητικές ανεπιθύμητες ενέργειες ή επιπλοκές οι οποίες ανθίστανται στη συνήθη φαρμακευτική αγωγή ή απαιτούν εξειδικευμένα φαρμακευτικά σκευάσματα για την αντιμετώπισή τους.

Τέλος θα θέλαμε να καταρρίψουμε τον μύθο που θέλει να μην κάνουμε εξαγωγές δοντιών όταν υπάρχει απόστημα ή οξεία βλάβη.

Βεβαίως μπορούμε να προχωρήσουμε σε «εν θερμώ εξαγωγές δοντιών», με την προϋπόθεση πάντα ότι ο οδοντίατρος έχει αξιολογήσει το περιστατικό και κρίνει ότι υπάρχει ένδειξη για κάτι τέτοιο.

Με ασφάλεια μάλιστα μπορούν να γίνουν και περισσότερες από μια εξαγωγές (πολλαπλές εξαγωγές δοντιών), όταν πρόκειται για δόντια στη ίδια ή σε γειτονικές περιοχές του φραγμού.

Όλα αυτά βέβαια είναι λεπτομέρειες οι οποίες συναξιολογούνται από τον θεράποντα ιατρό και υπακούουν στο σχέδιο θεραπείας και το ιατρικό ιστορικό των ασθενών.

Επιλέγουμε λοιπόν τον γιατρό μας, συζητάμε μαζί του για τα προβλήματα της στοματικής μας κοιλότητας τις ανάγκες και τις δυνατότητές μας, τον εμπιστευόμαστε, καταρτίζουμε σχέδιο θεραπείας, και προχωρούμε στην σταδιακή υλοποίηση

Η πανοραμική ακτινογραφία δοντιών είναι μια οδοντιατρική ακτινολογική εξέταση που αποτελεί βασικό διαγνωστικό «εργαλείο» της καθημερινής κλινικής πράξης του οδοντιάτρου.

Είναι μια δισδιάστατη απεικόνιση μιας τρισδιάστατης δομής και ως εκ τούτου πέραν της πληροφορίας που παρέχει χαρακτηρίζεται επιπλέον από περιορισμούς.

Παρέχει στον οδοντίατρο συνολική ακτινογραφική εικόνα του στόματος του ασθενή, αλλά δεν υποκαθιστά τις ενδοστοματικές ακτινογραφίες λόγω της μικρής ευκρίνειας και μιας σχετικής παραμόρφωσης που τη χαρακτηρίζει.

Ειδικά για την εκτίμηση της σοβαρότητας ενός περιοδοντικού ή περιεμφυτευματικού νοσήματος η πλέον κατάλληλη ακτινολογική εξέταση είναι ένα πλήρες σετ οπισθοφατνιακών ακτινογραφιών (full mouth x-rays – 14 πλακίδια).

Διαβάστε παρακάτω με ποιον τρόπο γίνεται η πανοραμική ακτινογραφία, τι στοιχεία παρέχει και πώς βοηθάει τον οδοντίατρο στη διάγνωση και τη θεραπεία.

Πώς γίνεται μια πανοραμική ακτινογραφία

Η πανοραμική ακτινογραφία διενεργείται με ένα ειδικό ακτινογραφικό μηχάνημα, τον ορθοπαντομογράφο.

Η λήψη της ακτινογραφίας πραγματοποιείται με τον ασθενή σε όρθια θέση.

Το κεφάλι του ασθενή τοποθετείται σε κατάλληλη θέση και ακινητοποιείται με τη συνδρομή ενός κεφαλοστάτη.

Το ακτινογραφικό μηχάνημα με περιστροφικές κινήσεις γύρω από το κεφάλι του ασθενή ακτινοβολεί την περιοχή της άνω και της κάτω γνάθου.

Η εξέταση διαρκεί μόλις μερικά λεπτά της ώρας, κατά τα οποία ο ασθενής πρέπει να παραμείνει ακίνητος, και είναι ασφαλής και ανώδυνη.

Ακολούθως μπορούμε να έχουμε αποτύπωση της εξέτασης και εκτύπωσή της σε φωτογραφικό φιλμ ή ηλεκτρονική απεικόνιση.

Ποιες πληροφορίες προσφέρει στον οδοντίατρο

Η πανοραμική ακτινογραφία απεικονίζει και παρέχει πληροφορίες για τα σκληρά ανατομικά μόρια του κάτω μέρους του προσώπου, δηλαδή το σύνολο των δοντιών του ασθενούς, τους φρονιμίτες, το ιγμόρειο, την κροταφογναθική διάρθρωση και τα οστά των γνάθων.

Αποτυπώνει παλαιότερες οδοντιατρικές εργασίες που έχουν γίνει στα δόντια του ασθενούς, όπως τα σφραγίσματα και τις ενδοδοντικές θεραπείες, άξονες, στεφάνες, γέφυρες, ακρορριζεκτομές, εξαγωγές δοντιών και τοποθετήσεις εμφυτευμάτων αλλά και μη θεραπευμένες βλάβες, τερηδόνες, περιακρορριζικές αλλοιώσεις, κυστικές διεργασίες των γνάθων κ.α.

Η πανοραμική ακτινογραφία παρέχει επίσης τη δυνατότητα στον επιστήμονα να εντοπίσει ποικίλες παθήσεις που δεν γίνονται αντιληπτές διαφορετικά, ειδικά όταν αφορούν σκληρούς ιστούς, δηλαδή τα δόντια, τα εμφυτεύματα και τα οστά των γνάθων.

Πώς βοηθάει τον οδοντίατρο στη διάγνωση

Η πανοραμική ακτινογραφία είναι μια μορφή απεικόνισης όλων των σκληρών ιστών του κατώτερου ημίσεως του προσώπου.

Παρέχει στον έμπειρο οδοντίατρο μια εικόνα του στόματος του ασθενή, η οποία τον βοηθάει σημαντικά στη καταγραφή και διάγνωση των οδοντιατρικών του προβλημάτων, αλλά και στην κατάρτιση ενός πλήρους, ρεαλιστικού και υλοποιήσιμου σχεδίου θεραπείας.

Η ακτινολογική εξέταση είναι εξαιρετικά απαραίτητη για τον οδοντίατρο καθώς πολλές παθήσεις των δοντιών και των οστών της γνάθου μπορούν να εντοπιστούν μόνο ακτινογραφικά.

Αποτελεί γι αυτόν εργαλείο, αλλά και απεικόνιση της δουλειάς του.

Συνδράμει φυσικά, και στην