Ρηχό Προστόμιο & Εκβάθυνση Προστομίου

Ένα ρηχό προστόμιο προκύπτει είτε έπειτα από έντονη απορρόφηση της φατνιακής ακρολοφίας, είτε έπειτα από χειρουργική επέμβαση αναπλαστικού τύπου.

Ρηχό προστόμιο έχουμε όταν η απόσταση από το μάγουλο μέχρι την κορυφή της ακρολοφίας μικραίνει. Το πρόβλημα που δημιουργείται όταν έχουμε αβαθές προστόμιο είναι πέραν της δυσκολίας κατά την άσκηση της στοματικής υγιεινής, ένα αίσθημα περιορισμού στα μάγουλα κατά την μάσηση, την ομιλία και την έκφραση γενικότερα. Επιπλέον όταν προσθετικά ο ασθενής έχει ή πρόκειται να βάλει οδοντοστοιχίες, δεν υπάρχει χώρος για να επεκταθούν τα πτερύγια που προσφέρουν συγκράτηση. Η οδοντοστοιχία δεν είναι σταθερή και ο ασθενής δεν μπορεί να μιλήσει γιατί κάθε φορά που προσπαθεί να μιλήσει ανασηκώνεται από τη θέση της, ενώ ο βλεννογόνος στην περιοχή που τελειώνει η οδοντοστοιχία τραυματίζεται έντονα και προκαλεί ισχυρότατο πόνο.

Όταν διαγιγνώσκουμε ρηχό προστόμιο προχωράμε σε εκβάθυνση προστομίου.

Η εκβάθυνση προστομίου γίνεται με τοπική αναισθησία. Έπειτα κόβουμε με το νυστέρι μας κατ΄ ύψος και επεκτείνουμε την τομή μέχρι να ομαλοποιηθεί το βάθος στο προστόμιο.

Τοποθετούνται ράμματα για να συγκρατήσουν τον βλεννογόνο ψηλά και να σταματήσουν την αιμορραγία. Σε αυτές τις περιπτώσεις αναπτύσσεται μετεγχειρητικά οίδημα, ενώ 24-72 ώρες μετεγχειρητικά υπάρχει ευαισθησία-πόνος που αντιμετωπίζεται με παυσίπονα.

Μια περισσότερο συντηρητική τεχνική για την εκβάθυνση του προστομίου πραγματοποιείται με laser.